İnsandaki Ağırlığın Serüveni

İnsan hayatında  yüktür eşya

Kafka öyle der.

Yüktür  kin

American History X’den bir repliktir.

Birincisi  maddi yük,

İkincisi manevi yüktür.

Birincisi maddi hayatta zorlar,

İkincisi manevi hayatta...

İnsandaki  ihtirastır,

Açgözlülüktür,

kıskançlıktır

Bu  iki  yükü ağırlaştıran.

İnsanın kalbini

Ve  başını  ağrıtan.

Ellerini sıkılaştıran...

Vicdanını nasırlaştıran...

Onun için

İnsan

hayatta

AĞIRLAŞIR.

Ağır gelir insana

Hayat

Bu bakımdan.

Ağır ağır çıkar merdivenlerden

Ahmet Haşim öyle der.

O ağırlıktır,

Ağır sıklette

İnsanı

Dünyada iken

Yarıştıran.

O ağırlıktır,

İnsana

Dünyada iken

Kazık çaktıran.

O ağırlıktır,

İnsanı

Dünyaya öyle bir yapıştıran ki

Hiç bırakmayacakmış

Hiç ayrılmayacakmış

Yahya KEMAL’in  sessiz gemisi  olup  hiç gitmeyecekmiş gibi...

O ağırlıktır,

ağırlaştıkça

İnsana zulmeden

Zulümlerden zulüm beğendiren.

O ağırlıktır,

İnsanı

İnsanlıktan

Tasfiye eden.

O ağırlıktır,

Yer çekimi

Gibi

İnsanı tutarak

Kendisinde

Sorgulayan,

Yargılayan,

En sonunda

Mahkum eden.

Aslında

O ağırlıktır

İnsana

ağır gelen.

Öyle bir ağırlık ki

Kötülüklerle dolu.

Taşacak gibi

Ama taşmıyor

Patlayacak gibi

Ama patlamıyor.

İstedikçe istiyor.

İstekleri hiç bitmiyor.

Yedikçe yiyor.

Tıksırıncaya kadar

Tevfik FİKRET öyle diyor.

Kendisini bu ağır sıklet yarışında

Muzaffer görmek istiyor.

Muzaffer bir  insan olmak için

Sağa sola nutuk atıyor

Orhan Veli öyle diyor.

İnsanları lafla dolduruyor.

Lafla peynir gemisini yürütüyor.

Ve kendisini de ucu bucağı görünmeyen bir kinle

Hıncahınç dolduruyor...

Gel gör ki

Bu ağır sıklet yarışının

Ağırlığını kaldıramıyor.

Önce

bir musalla taşında 

bir namazlık saltanatı oluyor

Cahit Sıtkı öyle diyor.

En sonunda

çivisi çıkmış tabutun  içinden

çıkarılıp

Başına dikili  taş çakılan

2 metreküplük

Bir çukurun içine konuyor.

 

Kaç metrelik ise

İşte o ölçülerde

bembeyaz giysiye bürünmüş şekilde

Sırtı yere gelmiş halde

Kendisini buluyor.

VE SIRTI YERE GELİNCE

KUŞ GİBİ HAFİFLİYOR.

RUHU ŞAD  OLUYOR.

İNSAN KENDİSİNİ BÖYLE  BULUYOR.

Saygılar...

Yusuf SEVİNGEN