İstanbul İl Milli Eğitim ve Müdür Yardımcısı Maske makinesi ile poz verdi öğrenci kıyafeti üretemediler?

Milli Eğitim Bakanlığınca her yıl okul ihtiyaçlarının bakanlıkça karşılandığı ifade edilse de tüm okulların velilerden çeşitli giderler adı altında zorunlu bağış yoluyla para topladıkları aşikârdır. Bu yazımızda ise okul kıyafetlerinin aile birlikleri aracı edilerek satışını ve bu satışlardan elde edilen gayrı resmi gelir konunusu ele alacağız.

Millî Eğitim Bakanlığına Bağlı Okul Öğrencilerinin Kılık Ve Kıyafetlerine Dair Yönetmelikle öğrencilerin kılık ve kıyafetlerine dair usûl ve esasları düzenleme yapılmış olup özetle “Öğrenciler, okul, sınıf ve şubelerde tek tip kıyafet giymeye zorlanamaz. Ancak, okul yönetimi ve okul-aile birliğinin koordinatörlüğünde, 4 üncü maddede yer alan sınırlamalara aykırı olmamak kaydıyla, velilerin yüzde ellisinden fazlasının muvafakati alınarak ilgili eğitim-öğretim yılı için okul kıyafeti veya kıyafetleri belirlenebilir. Bu fıkranın uygulanmasına dair usûl ve esaslar Millî Eğitim Bakanlığı tarafından hazırlanan yönerge ile belirlenir.” “Öğrenciler, beden eğitimi ve spor derslerinde eşofman, diğer spor etkinliklerinde ise etkinliğin özelliğine uygun kıyafet giyer. Ancak öğrenciler tek tip eşofman veya spor kıyafeti giymeye zorlanamaz.” denmiştir.

Okul müdürleri düzen vb. kaygıların yanı sıra okul forması konusunu bir gelir kapısı olarak gördükleri için büyük oranda üreticilerle anlaşma yoluna gitmektedir. Bugün hangi okulu denetlerseniz denetleyin “… velilerin yüzde ellisinden fazlasının muvafakatine” dair dosyayı bulamazsınız. Böylece günümüzde forma üzerinden bir rant kapısı daha açılmış oluyor. Bazı okullar bu işi bir fiilen üreten ve uygun fiyatlı satan firmalara öğrencileri yönlendirirken gözü para bürümüş bazı okul müdürlerinin nasıl işi ranta çevirdiği herkesin malumu…

Okul aile birliklerinin hazıra mal alıp satma ve ticari faaliyet yetkisi bulunmazken, birçok okul müdürünün bu yetkisizliği göz ardı ederek kraldan çok kralcı davranıp 100 TL’ye rahatlıkla alınması gereken basit bir tişörtü 200-300 TL arasında bir fiyata sattıkları kamuoyunca bilinmektedir. Böylece forma takımı ve beden eğitimi için kullanılan eşofman takımıyla birlikte bir öğrencinin veliye maliyeti 1600 ile 2000 TL’yi bulabilmektedir. Milli Eğitim Bakanlığına ve İstanbul Milli Eğitim Müdürlüğüne sorumuz şudur;

Aile birlikkerinin tiicari faaliyet yetkisi varda kimse bilmiyor mu yoksa okul müdürleri bakanlığın kanunlarını mı ciddiye almıyor?

Okul Aile Birliği üyelerinin bu durumdan bilgisi var mıdır?

Veliler kıyafetleri Aile birliğinden satın almak zorunda mıdır?

Satılan mallara ait faturayı kim kesmektedir?

Okul Aile Birliği ticarethane midir?

Alınan bu gelirler gerçekten öğrencinin yararına mı yoksa naylon faturalarla birilerinin cebine mi inmektedir?

Bu soruna bir örnek verelim. Pandemi döneminde bir anda maske makinesini icat edebilen Küçükçekmece Nahit Menteşe Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi basit bir düz dikiş makinesiyle öğrenci kıyafeti üretemedi?

Pandemi döneminin “Maske Makinesi, Solunum Cihazı vb.” üreten meslek liseleri neden öğrenciler için daha uygun fiyatlarla forma üretmiyorlar? Pandemi döneminin "Üreten Okullar" "Milli Üretim" "Güçlü Mesleki Eğitim" söylemine ne oldu?

Yıllarca İstanbul İl Millî Eğitim Müdürlüğünde mesleki ve teknik eğitimden sorumlu olan, belli bir dönem ise Mesleki ve Teknik Eğitim Genel Müdürlüğü Sosyal Ortaklar ve Projeler Daire Başkanlığı görevini yütüten şimdinin Bursa İl Milli Eğitim Müdürlüğü görevini yürüten Serkan Gür, yaptığı maske makinası ve üretimi ile boy boy fotoğraf verirken yıllardır tüm okulların kanayan yarası olan kıyafet problemini meslek liselerinin teknik altyapısı aracılığıyla neden çözme yoluna gidemedi?