BİZ ÖLELİM,SEN YAŞA SENDİKACI!

 Eskiden Kemal Sunal filmlerinden duyardık ''HARRANLI'', ''SENDİKALI'' sözlerini.
Geleceğimizden habersiz ne de çok gülerdik ''ORTA DİREK'' yaşamlara...
Delinmiş ceplerine umutlar koyan işçisi,memuru...
Sonra kocaman göbekli patronlar,amirler çıkardı meydana.
Alınterinden beslenirdi...
Ne kadar çok ter;denizde kum göbeklide para!
Ama ezilmezlerdi cebi delikler o göbeğin altında.
Tek yumruk, tek yürek olurlardı hak için...Emek için...
Helalinden EKMEK İÇİN...
Ve para değil emek kazanırdı.
Mutlu biterdi sonlar.
 
Özledik o filmleri...
Çünkü bizler ne ''HARRANLI'' ne de ''SENDİKALI'' olmayı becerebildik.
Patronlar, amirler SENDİKACI oldu.
İşçisi, memuru da PATRONUN üyesi oldu.
Üye aidatını da PATRON aldı tam oldu...
Çekti altına makam arabasını,giydi keskin takım elbisesini,cebine de koydu destesini...
Toplantılar,davetler,eğlenceler,seyahatler...
Jilet gibi SENDİKACI oldu...
Ya patronlar SENDİKACI oldu ya da sendikacılar PATRON oldu.
Sağcı SENDİKACI,solcu SENDİKACI,dinci SENDİKACI,dilci SENDİKACI...
Sendikacı PATRON oldu,YETKİLİ oldu,SİYASETÇİ oldu,ZENGİN oldu...
Oldu da oldu.
Peki memura, işçiye ne oldu?
Ne ektin ki, ne biçesin derler ya!
Olan oldu!
Boşver...
BİZ ÖLELİM,SEN YAŞA SENDİKACI!
 
ANADOLU EĞİTİM SEN TEŞKİLAT SEKRETERİ MEHMET SATAR
İSTANBUL
[email protected]